Mijn God! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Ik zit de laatste anderhalve week vreemd, ondefinieerbaar, in mijn vel. Op het ene moment ben ik megablij met hoe het gaat en wil ik overal vol voor gaan en op het andere moment zit ik in een neerwaartse spiraal waarin ik alles er aan wil geven. Het ene moment mega-optimistisch, zelfs tegen het euforische aan en op het andere moment zo depressief als de neten en voor mijn gevoel weer een beetje terug bij een jaar of 3 geleden. Soms betrap ik mezelf er op dat ik een tijd lang dom voor me uit zit te staren en alles…