-
Waarom loop ik wéér bij het GGZ?
Zoals ik eerder al heb geschreven, ben ik inmiddels alweer geruime tijd bij het GGZ aangemeld en in behandeling. In eerste instantie ben ik daar naar toe gegaan omdat ik al heel lang worstel met zaken omtrent gender en seksualiteit. Dit is natuurlijk ontstaan in mijn verleden waar eigenlijk altijd sprake is geweest van seksueel misbruik, verwaarlozing, vernedering en mishandeling en als klap op de vuurpijl is mij ook jaren lang ingeprent dat ik eigenlijk een meisje had moeten zijn in plaats van een jongetje. Elders op dit blog kun je daar wel meer over lezen. Ik heb vlak nadat ik uit internaten kwam wel een drietal relaties gehad, waarvan…
U zou ook interesse kunnen hebben in
Identiteitscrisis
Angsten en eenzaamheid
Nog lang niet klaar met mezelf. (Blijkbaar)
-
Ik ben niet meer dan een wandelende façade!
In mannenkleding voel ik me altijd heel erg opgesloten en zo’n wandelend ‘rechthoekig blok’. Afgelopen week vroeg een vriendin van mij, die ik voor het gemak vanaf nu maar even Denise zal gaan noemen, of ik met haar mee wilde naar Elburg om een koelkast en wat kleding aan te schaffen. Zij is namelijk niet heel erg mobiel en daarom ga ik graag met haar eens ergens naar toe, zodat ze niet geïsoleerd raakt. Nadat we de koelkast hadden gekocht, gingen we naar een kledingwinkel, Terstal genaamd. Toen ik naar binnen liep, dacht ik dat het een winkel was, specifiek voor vrouwen en kinderen. Dit bleek echter niet het geval…
-
Ik voel me machteloos
Zo, da’s weer een lange tijd geleden dat ik van me afgeschreven heb. Er viel de laatste tijd dan ook niet heel erg veel te schrijven over het wel en wee van mijn persoontje. Het gaat immers, naast hier en daar wel eens een (kleine) teleurstelling, best goed met mij. Echter, er is wel één ding dat me dagelijks enorm bezighoudt het laatste jaar en het laat me maar niet los. Het gaat jammer genoeg over mijn dochter Noëlle. Sinds 1 januari 2022 hebben wij weer contact met elkaar. Daarvoor was er een periode van bijna 10 jaar waarin wij geen contact meer met elkaar hadden. Ik heb over de…
-
Nog steeds grip op mij
De eerste achttien jaar van mijn leven waren een grote hel. Wat waren jullie met z’n velen. Jullie weten het nog wel.
-
Vriendschap is vergankelijk
Vriendschap is vergankelijk, dat blijkt vandaag wel weer. Laat ik een keer een andere kant zien en je kijkt al op me neer.
-
18e Eerste Kerstdag zonder Saskia
Zeven uur. Een half uur eerder dan ik had gepland, sta ik op. Ik had de wekker op half acht gezet omdat ik had beloofd om de hond van de buren uit te laten. Mijn buurtjes zijn al een aantal dagen ziek en omdat ze op leeftijd zijn wil ik niet dat ze elke keer door weer en wind naar buiten moeten om boodschappen te doen of de hond uit te laten.
-
Juffrouw Kersten
Er is slechts één plek geweest in de eerste 18 jaar van mijn leven waar ik veilig was. Dat was bij mijn adoptieouders in Nijmegen. Dit waren schatten van mensen en ik had zelfs een broertje en een zusje.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 4)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 1)
Geen familie meer…
