Waarom eigenlijk dit blog?
Tja, waarom dit blog? Dat is een goeie vraag!
Om te beginnen ben ik dit blog begonnen omdat ik het gevoel heb dat ik op deze manier dingen van me af kan schrijven en deze ook beter kan structureren. Ik heb natuurlijk best heel lang nagedacht over of dit nu wel verstandig is of niet en ik ben eerlijk als ik zeg dat ik het eigenlijk niet weet.
Echter heeft de hulpverlening me in mijn eigen beleving de laatste jaren flink in de steek gelaten of boden ze me niet voldoende of de juiste hulp. Dit had deels te maken met mijn angst om inhoudelijk over bepaalde zaken te praten. Hierdoor strandde vaak gesprekken en op de langere termijn ook therapieën omdat we gewoon niet verder kwamen.
Aan de andere kant werd me zelfs afgeraden om inhoudelijk in te gaan op zaken uit het verleden omdat dit misschien zou kunnen leiden tot meer problemen dan ik aan kon. Soms was er dus ook sprake van een ‘patstelling’. We konden wel de diepte in gaan, maar dat was misschien niet zo verstandig. Of men wilde wel de diepte met mij in gaan, maar ik durfde dan weer niet.
Momenteel heb ik helemaal geen hulpverlening. Het verhaal over het hoe en waarom zal ik je besparen. Echter merk ik dat ik wel de behoefte heb om gedachten, gevoelens en ervaringen uit het verleden concreet te maken.
Ik ben alleenstaand en ben veel thuis in mijn eentje. Heel veel vrienden heb ik niet en een deel van de vrienden die ik wel heb, daarbij vind ik het vaak lastig om openlijk met hen het gesprek aan te gaan over wat mij zoal bezig houd en hoe het toch komt dat ik momenteel zoveel psychische zooi ervaar. Heel af en toe probeer ik voorzichtig een tipje van de sluier op te lichten, maar merk dan al snel dat ik het dood eng vind om door te gaan. Toch zou ik het prettig vinden als men eens wat meer van mij zou weten. Niet zo zeer om aandacht naar me toe te trekken, maar zodat anderen wat meer inzicht in mij als persoon kunnen krijgen. Hopelijk zal daardoor ook wat meer begrip ontstaan voor mijn soms ‘rare manier van doen’.
Ja je leest het goed. Ik denk dat sommige mensen om mij heen mij maar een raar mens vinden of op zijn minst mij soms raar vinden reageren op bepaalde situaties. Zo word ik wel eens uitgenodigd voor een verjaardag en het standaard antwoord wat ze van mij krijgen is dan “Nee, ik durf niet.” of “Nee, liever niet. Te veel onbekende factoren voor mij.” Verder ga ik bijvoorbeeld ook niet naar de kerk of naar een buurtfeest. Met kerst en oud en nieuw sluit ik mezelf het liefst dagenlang op en laat mijn gezicht het liefst niet meer zien totdat het weer januari is. Allemaal dingen waar sommige mensen misschien toch wel hun vraagtekens bij hebben.
Nu zeg ik niet dat door het schrijven op dit blog, mensen ineens anders tegen mij aan zullen kijken of dat ze ineens alles begrijpen alsof de puzzel die ik ze al die tijd heb voorgeschoteld, ineens compleet en wel op tafel ligt. Nee absoluut niet. Wat ik wel hoop is dat mensen die mij al kennen of leren kennen, net even wat beter snappen waarom ik ben wie ik ben!
Ik heb de afgelopen dagen al het een en ander hier geschreven. Persoonlijk merk ik dat dit mij goed doet. Of ik dit op de lange(re) termijn terug in mijn gezicht krijg weet ik niet. Maar voor nu lijken de grote ‘geheimen’ ineens minder geheim te worden. Het gevoel er nergens mee naar toe te kunnen is minder geworden hierdoor en via dit blog en andere websites waarbij ik ben aangesloten, ben ik in contact gekomen met lotgenoten die natuurlijk niet allemaal hetzelfde hebben meegemaakt, maar wel ‘oordeelvrij’ zijn als ze andermans verhalen lezen. De reacties die ik vaak lees zijn soms kritisch maar overwegend hartverwarmend, opbeurend en motiverend genoeg om door te gaan met het bouwen aan een betere toekomst.
Ik hoop dan ook dat dit blog voor mij een beetje zal bijdragen aan verlichting van psychische stress, maar ook aan overzicht van alles wat er vroeger ooit is gebeurd. Vaak ben ik zo aan het malen in mijn hoofd en gaan er duizend en één dingen tegelijk door me heen, dat ik daardoor soms helemaal van slag raak. Door hier concreet en overzichtelijk dingen van me af te schrijven hoop ik dat het allemaal net even wat rustiger zal gaan worden.
Daarom denk ik dit blog!
