Vriendschap is vergankelijk

Vriendschap is vergankelijk,
dat blijkt vandaag wel weer.
Laat ik een keer een andere kant zien
en je kijkt al op me neer.

Altijd was ik vriendelijk,
behulpzaam en stond voor je klaar.
Eén keer was ik cynisch
en jij had je oordeel al klaar.

Je vond het echt te ver gaan
dat ik zei wat ik toen vond.
Volgens jou een grote fout begaan,
iets wat jou niet aanstond.

Wederom is gebleken
Het blijkt dus keer op keer
dat ik mezelf niet mag wezen
omdat ik je dan choqueer.

Wat moet ik dan wel zijn?
Alleen die lach en luisterend oor?
Vooruit… ik houd wel op die schijn
dan kun jij tenminste door.

Als dat is wat jij werkelijk wilt
ben jij dan wel een vriendin?
Heb ik dan al mijn tijd verspild,
en heeft dit dan wel zin?

Nee, dat heeft het niet!
Ik ga wel verder zonder jou.
Het doet pijn en ook verdriet
maar ik blijf mezelf graag trouw.

Ik zal je zeker missen
want je bent een lieve vrouw.
We hadden veel gelijkenissen
maar ik wil mezelf kunnen zijn bij jou.

Dank voor je gezelligheid,
je aandacht en je tijd.
Maar door ons beider fijngevoeligheid
Zijn we elkaar nu toch echt kwijt