-
Waarom loop ik wéér bij het GGZ?
Zoals ik eerder al heb geschreven, ben ik inmiddels alweer geruime tijd bij het GGZ aangemeld en in behandeling. In eerste instantie ben ik daar naar toe gegaan omdat ik al heel lang worstel met zaken omtrent gender en seksualiteit. Dit is natuurlijk ontstaan in mijn verleden waar eigenlijk altijd sprake is geweest van seksueel misbruik, verwaarlozing, vernedering en mishandeling en als klap op de vuurpijl is mij ook jaren lang ingeprent dat ik eigenlijk een meisje had moeten zijn in plaats van een jongetje. Elders op dit blog kun je daar wel meer over lezen. Ik heb vlak nadat ik uit internaten kwam wel een drietal relaties gehad, waarvan…
U zou ook interesse kunnen hebben in
Angsten en eenzaamheid
De wanhoop nabij…
Onzichtbaar verminkt en emotioneel gehandicapt.
-
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Dit soort dingen waren aan de orde van de dag zodra je ook maar even alleen kon zijn met mij. Gelukkig hoefde ik alleen in het weekeinde maar meisjeskleren aan en kon ik de rest van de week gewoon mijn eigen kleren dragen.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
-
Huilbaby in een weeshuis
Het was november 1968 toen ik werd geboren. Ik ben geboren in de Paulastichting in Renkum. Dit was een tehuis voor alleenstaande moeders. De meeste moeders die daar terecht kwamen, waren moeders die hun kindje niet zelf konden opvoeden of moesten afstaan om welke reden dan ook. Heel kort na mijn geboorte, ongeveer 5 a 6 maanden, stond mijn moeder mij af omdat zij niet voor mij kon en mocht zorgen. Ze was 17 jaar, alleenstaand, ongehuwd en haar kindje, ik dus, was ook nog eens een bastaard kind. Half Nederlands, half Turks. Niemand die daar toen ook maar iets mee te maken wilde hebben.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
-
Juffrouw Kersten
Er is slechts één plek geweest in de eerste 18 jaar van mijn leven waar ik veilig was. Dat was bij mijn adoptieouders in Nijmegen. Dit waren schatten van mensen en ik had zelfs een broertje en een zusje.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Geen familie meer…
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
-
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Voor je besluit dit stuk te gaan lezen, wil ik je er even op wijzen dat dit verhaal geen prettig verhaal is en soms heftige details bevat.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Geen familie meer…
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
Juffrouw Kersten
