Nog steeds grip op mij

De eerste achttien jaar van mijn leven
waren een grote hel.
Wat waren jullie met z’n velen.
Jullie weten het nog wel.

De ene na de ander
waar ik ook kwam of ging.
Jullie wisten mij te vinden
en misbruikte mij als een ding.

Tranen van verdriet
stroomde als een grote rivier.
Over mijn wangen en mijn lippen,
alleen voor jullie plezier.

Mijn onschuld zo vaak geschonden.
Ik voel het nog elke dag.
Gewoon omdat jullie het konden.
Er was toch niemand die het zag.

Ik werd met de dood bedreigd
en durfde niet te praten.
Vele klappen zouden volgen
als ik het niet achter me zou laten.

Nu vele jaren later,
verminkt door jullie daden.
Ben ik nog steeds een wrak
en heb jullie nog steeds niet verraden.

Het kan ook niet
want dat wat jullie deden.
Kan ik niet verwoorden
Zelfs niet in het heden.

Hetgeen dat jullie deden
herbeleef ik elke nacht.
Weggekropen onder de dekens
hebben jullie mij nog steeds in je macht.

Konden jullie maar begrijpen
hoe het voelt voor mij elke dag.
Mijn leven is naar de klote
en sta nog steeds onder jullie gezag!