Gedichten

Wat is werkelijkheid?

‘Ik ben een jongen’,
Dat zeg ik bewust elke dag.
Maar met jou is de verwarring begonnen,
toen jij mij voor de eerste keer zag.

Jij moest toezien
op mijn welzijn en geluk
Ik was nog net geen veertien
maar toen maakte je mij al stuk.

Ik was nog maar een jochie,
althans dat dacht ik al die tijd.
Jij hees me in een rokje.
Toen raakte ik mezelf kwijt.

Mijn lijf toonde jou een jongen
maar dat wilde je niet zien.
Jij maakte van mij een meisje,
een echte roze trien.

Van jurkjes tot aan topjes,
van slipjes tot aan wit kant.
Ik was niet in mijn nopjes
maar jij vond mij charmant.

Meerdere pruiken maakte het compleet.
Make-up en lipstick op mijn gezicht.
Je zag wat het met me deed
want ik sloeg volledig dicht.

Je geilde op mijn lichaam
en misbruikte me elke dag.
Claudia was mijn nieuwe naam
en je eiste van mij een lach.

Je misbruikte heel mijn lichaam,
mijn ziel en ook mijn geest.
Langzaam begon het te wennen,
alsof het nooit anders was geweest

Maanden vol verwarring
werden langzaam werkelijkheid
Ik was je gaan geloven
en had een nieuwe identiteit.

Ik stribbelde niet meer tegen.
Jij deed met me wat je wou,
Jaren lang heb ik naast je gelegen,
als was ik je eigen vrouw.

Plotseling moest ik weg.
Ik ging van het internaat
Volledig van de leg
stapte ik in het celibaat.

Ik was niet langer meer de jouwe.
Verlost van jou voor altijd.
Weg uit jou misbruikende klauwen.
Op zoek naar mijn identiteit.

Jaren heeft het me gekost
om te zoeken naar wie ik ben.
Mijn verwarring nog steeds niet opgelost.
Maar ik ga door totdat ik mezelf weer herken.

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *