Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 4)

Bij jou thuis aangekomen viel me op dat het best een rommel was. Ook zag het er niet echt schoon uit. Het rook er muf en er hingen luxaflex voor de ramen. Je bracht me direct naar je slaapkamer en ik moest me direct alweer omkleden. Van top tot teen was ik in ‘no-time’ weer een meisje, Claudia. Mijn knuffeldiertje had ik in mijn sok gestopt en toen in een van mijn broekspijpen in de hoop dat je hem niet zou vinden. Toen ik weer beneden kwam zag ik dat je de TV aan had gezet en dat er een film opstond waarin mannen seks hadden met elkaar. Je maakte me even een beetje wegwijs in jou huis. Je vertelde me waar alles stond en direct al mocht ik weer je ‘slaafje’ uithangen. Ik moest boterhammen voor je smeren en drinken voor je inschenken. Ik deed dit natuurlijk en bracht het naar je toe. Jij zat met je broek alweer open op de bank naar die film te kijken en nam je brood en drinken aan. Je trok me aan mijn arm naast je op de bank en duwde mijn hoofd direct weer in je kruis. Inmiddels wist ik wel wat je van me verwachtte en deed precies wat ik al zo vaak had gedaan. Toen ik ‘klaar’ was en jij je brood op had zei je me dat je even een uurtje zou gaan slapen op de bank. Ik moest in de tussentijd de afwas doen, de keukenkastjes uitsoppen, de koelkast schoonmaken en de vloer dweilen. Het moest ‘spik en span’ zijn en ik moest er klaar mee zijn als jij wakker zou worden. Zo niet dan zouden de gevolgen voor mezelf zijn. Ik dus als een bezetene aan de gang want ik moest en zou het op tijd af krijgen. Het was extra moeilijk om dit allemaal te doen want ik moest van mezelf zo min mogelijk lawaai maken omdat ik bang was dat jij anders heel snel wakker zou worden terwijl ik nog niet klaar zou zijn. Als ik het dan nog niet af had dan zou er weer van alles en nog wat gebeuren.

Ik dus als een razende Roeland door die keuken heen. Afwassen, de keukenkastjes uitruimen en uitsoppen, de koelkast uitruimen en uitsoppen en uiteindelijk de vloer dweilen. Nadat ik klaar was controleerde ik alles nog een paar keer heel goed. In mijn beleving was alles heel erg netjes schoon en ik haalde dus opgelucht adem. Niet veel later werd jij wakker. “En, is de keuken schoon?” vroeg je aan me. “Ja alles is heel netjes schoon!” zei ik met een bijna trotse stem. Het enige waar ik eigenlijk op hoopte was het meest simpele wat ik kón verwachten nadat ik zo druk voor je was geweest. Ik hoopte diep van binnen op een complimentje. Niet meer en niet minder dan dat! Je liep alles langzaam na en keek of alles wel echt goed schoon was. In eerste instantie leek het er op dat ik alles goed schoon had gemaakt. “Eens even kijken of je wel écht goed schoon hebt gemaakt!” zei je nadat je alles langs was gelopen. Met je vinger ging je over de bóvenkant van de keukenkastjes die boven het aanrecht hingen. Je veegde er over heen en je toonde mij een vinger vol stof. “Toch niet zo schoon als je dacht he?!” zei je op een heel rare toon. Ik schrok me wild want ik had nooit verwacht dat je daar ook zou controleren omdat ik daar domweg niet bij kon. Ik had al moeite met de bovenste plankjes van die kastjes. De angst schoot me daardoor ook direct weer om het lijf want nu zou ik er dus wel weer van langs krijgen dacht ik.

Je nam me mee naar de woonkamer en begon mijn kleren uit te trekken. Alles behalve mijn pruik en schoenen ging uit. Je ging op de bank zitten en ik moest voor je komen staan. “Eens kijken of we een manier kunnen bedenken waarop je beter je best gaat doen!” zei je op een cynische toon. Vanonder een kussentje in de hoek van de bank haalde je een klein leren riempje tevoorschijn. Er zaten twee roestvrijstalen ringen aan vast. Je trok mij dichter naar je toe en begon dat riempje om mijn scrotum om te doen. Je deed me er heel veel pijn mee want je trok het riempje heel strak aan. Ik werd natuurlijk weer enorm bang want ik wist niet wat er zou gaan gebeuren. Dit had je namelijk nog niet eerder bij me gedaan. Toen je daarmee klaar was haalde je onder dat kussentje ook nog een lang dun wit koord vandaan en een ketting met daaraan een zwarte bal. De ketting was ongeveer 25 cm lang en de bal was ongeveer zo groot als een tennisbal en bleek van staal te zijn. Eerst bond je het koord vast aan één van de roestvrijstalen ringen en vervolgens pakte je die ketting met die bal er aan. Aan de ketting zat zo’n sluiting die ook aan het uiteinde van een hondenriem zit en die klikte je aan de andere ring aan het riempje. Vervolgens liet je de bal ineens vanuit je handen, in de richting van de grond vallen. Er schoot ontzettend veel pijn door mijn scrotum en onderbuik heen. De bal was zwaar. Té zwaar. Als een soort van reflex greep ik met beide handen naar die bal en met dat ik dat deed kreeg ik een stomp in mijn maag van jou. Ik zakte door mijn knieën van de pijn en begon te huilen. “OPSTAAN VIEZE HOER! OPSTAAN!” schreeuwde je tegen me. Ik kon echt niet opstaan want ik had te veel pijn. Terwijl de tranen over mijn wangen rolde stond je op en trok je me aan mijn haren omhoog. Direct voelde ik weer het gewicht van die bal. Wat deed het me zeer. Ik had maar zelden zoveel pijn gevoeld. Je liep naar de gang toe en haalde uit een kast een stofzuiger tevoorschijn. Deze gaf je aan mij en zei: “Begin maar met de woonkamer en de gang! Alles moet tot in de puntjes schoon zijn want we krijgen vanavond visite!“.

Ik schrok enorm. “Visite?!” dacht ik bij mezelf? Er gingen allerlei gedachten door me heen. “Hoezo visite? Wat voor visite? Visite voor wie?” dacht ik in mezelf. Ik durfde natuurlijk niets aan je te vragen dus ik bleef maar denken en denken wat er toch in Gods naam voor visite kon komen die avond. Terwijl ik met enorm veel pijn in mijn lijf, zo goed en zo kwaad als het kon, druk aan het stofzuigen was kwam er ineens een soort van geruststellende gedachte in me op. “Als er vanavond visite komt, dan kan ik mijn gewone kleren weer aan en hoef ik even niks bij hem te doen.” Wat jij namelijk al die keren bij en met mij had gedaan, had ik altijd voor iedereen moeten verbergen. Dus ja, het was eigenlijk wel goed dat er visite kwam want in mijn beleving zou jij me nooit zo behandelen als er anderen bij waren. Dat had je namelijk nooit gedaan. Enigszins opgelucht ging ik verder met stofzuigen. Die bal aan die ketting zorgde niet alleen voor veel pijn aan mijn scrotum, maar ook sloeg deze bij elke stap die ik deed, tegen mijn scheenbeen aan. Lopen was er daardoor al zowat niet meer bij. Het was meer over de vloer schuiven wat ik deed. Dit in de hoop dat die bal niet steeds zo heen en weer zou slingeren.

Zodra je ook maar even zag dat ik een stukje over sloeg dan gaf je een ruk aan het koord. Iets wat mij heel erg zeer deed. Je wees dan de plek aan die ik over het hoofd had gezien en zei: “Daar ben je nog een plek vergeten! Ik zou maar iets beer opletten anders hang ik nog zo’n bal aan je zak!“. Uit angst dat je dat zou doen deed ik extra hard mijn best en gelukkig hing je er niet nog zo’n stalen bal bij. Ik denk eerlijk gezegd dat ik dat dan ook niet aan had gekund. Ik weet het natuurlijk niet precies, maar ik schat dat die bal 1,5 a 2 kilo woog. Toen ik klaar was mocht ik drinken uit de koelkast pakken en eindelijk even gaan zitten. Ik dacht slim te zijn en legde die bal op de zitting van de fauteuil waar ik in was gaan zitten. Hierdoor hing het gewicht in ieder geval niet meer aan mijn lijf en deed het dus minder zeer. Terwijl ik daar zat keek ik overal en nergens behalve naar jou en naar de TV. Ik zat daar een tijdje en dacht aan alles wat er de aankomende twee weken misschien zou kunnen gebeuren. Ik voelde me intens ongelukkig, vernederd, bang en verdrietig. “Hoe kon jij toch in Gods naam zo met mij om gaan?! Wat had ik jou ooit aangedaan dat je mij dit allemaal aan deed?” waren slechts een aantal van mijn gedachten. Ineens stond je op, liep voor mij langs en gaf die bal die op de zitting lag een klap zodat deze ineens in volle vaart van de zitting af viel. Terwijl ik bijna door de grond ging van de pijn, bulderde jij het uit van het lachen. “Jij dacht zeker slim te zijn he!?” zei je op een gemene manier.

Word vervolgt