-
Angsten en eenzaamheid
Dit blog is misschien een beetje vaag. Ik zal wel weer van de hak op de tak springen maar dat is dan maar zo. Waarom? Omdat ik zelf nog niet weet wat de conclusie van dit blog gaat worden. Ik hoop al schrijvende duidelijkheid voor mezelf te krijgen.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Identiteitscrisis
Ik ben niet meer dan een wandelende façade!
Bij Saskia geweest
-
Lieve Heer… Sluit mijn boek
Elke dag dan sta ik op. Wéér een nieuwe dag. Het voelt direct al als berg op en een enorme uitputtingsslag.
-
Geen familie meer…
Ik was me er al tijden van bewust dat ik eigenlijk geen familie had. Mijn moeder heeft me afgestaan toen ik een half jaar oud was en heeft toen nooit meer naar me omgekeken totdat ik zelf mijn toenmalige voogd aan het werk heb gezet om mijn moeder voor mij te gaan zoeken. Dit is hem toen gelukt en vanaf mijn twaalfde jaar heb ik (geloof ik) een drietal jaren contact met haar gehad.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
-
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 4)
Bij jou thuis aangekomen viel me op dat het best een rommel was. Ook zag het er niet echt schoon uit. Het rook er muf en er hingen luxaflex voor de ramen. Je bracht me direct naar je slaapkamer en ik moest me direct alweer omkleden. Van top tot teen was ik in ‘no-time’ weer een meisje, Claudia. Mijn knuffeldiertje had ik in mijn sok gestopt en toen in een van mijn broekspijpen in de hoop dat je hem niet zou vinden. Toen ik weer beneden kwam zag ik dat je de TV aan had gezet en dat er een film opstond waarin mannen seks hadden met elkaar. Je maakte…
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
Huilbaby in een weeshuis
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
-
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Dit soort dingen waren aan de orde van de dag zodra je ook maar even alleen kon zijn met mij. Gelukkig hoefde ik alleen in het weekeinde maar meisjeskleren aan en kon ik de rest van de week gewoon mijn eigen kleren dragen.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
Geen familie meer…
-
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
Op een gegeven moment werd in overleg met het internaat en de school besloten dat een hele dag in de klas zitten voor mij gewoon niet haalbaar was. Na wat overleg tussen de directie van de school en het internaat werd dan ook besloten dat ik per dag twee uurtjes bij de conciërge mocht helpen.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Huilbaby in een weeshuis
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 1)
Geen familie meer…
-
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 2)
… Natuurlijk bleef ik zo lang mogelijk boven op zolder. Ik wilde immers helemaal niet naar beneden. Ik weet niet hoe lang het duurde, maar op een gegeven moment riep je met kwade stem naar boven; “Naar beneden komen slet! En heel snel!”
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 1)
Juffrouw Kersten
-
Had ik het maar nooit gezien (Deel 1)
Omdat op mijn vorige school was gebleken dat ik toch wel een heel lastig jongetje was, werd er besloten om mij op een andere school te plaatsen. Ik was ongeveer 4 a 4,5 jaar oud.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)
Huilbaby in een weeshuis
-
Huilbaby in een weeshuis
Het was november 1968 toen ik werd geboren. Ik ben geboren in de Paulastichting in Renkum. Dit was een tehuis voor alleenstaande moeders. De meeste moeders die daar terecht kwamen, waren moeders die hun kindje niet zelf konden opvoeden of moesten afstaan om welke reden dan ook. Heel kort na mijn geboorte, ongeveer 5 a 6 maanden, stond mijn moeder mij af omdat zij niet voor mij kon en mocht zorgen. Ze was 17 jaar, alleenstaand, ongehuwd en haar kindje, ik dus, was ook nog eens een bastaard kind. Half Nederlands, half Turks. Niemand die daar toen ook maar iets mee te maken wilde hebben.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Juffrouw Kersten
Had ik het maar nooit gezien (Deel 1)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
-
Juffrouw Kersten
Er is slechts één plek geweest in de eerste 18 jaar van mijn leven waar ik veilig was. Dat was bij mijn adoptieouders in Nijmegen. Dit waren schatten van mensen en ik had zelfs een broertje en een zusje.
U zou ook interesse kunnen hebben in
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 3)
Onvoorstelbaar dat ik jou heb overleeft (Deel 4)
Had ik het maar nooit gezien (Deel 1)
